чарамі́сы уст., см. мары́йцы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарамі́сы, ‑аў; адз. чараміс, ‑а, м.; чараміска, ‑і, ДМ ‑місцы; мн. чараміскі, ‑сак; ж.

Уст. Тое, што і марыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарамі́с,

гл. чарамісы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарамі́ска,

гл. чарамісы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарамі́с

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чарамі́с чарамі́сы
Р. чарамі́са чарамі́саў
Д. чарамі́су чарамі́сам
В. чарамі́са чарамі́саў
Т. чарамі́сам чарамі́самі
М. чарамі́се чарамі́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)