чарамі́скі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чарамі́скі чарамі́ская чарамі́скае чарамі́скія
Р. чарамі́скага чарамі́скай
чарамі́скае		 чарамі́скага чарамі́скіх
Д. чарамі́скаму чарамі́скай чарамі́скаму чарамі́скім
В. чарамі́скі (неадуш.)
чарамі́скага (адуш.)		 чарамі́скую чарамі́скае чарамі́скія (неадуш.)
чарамі́скіх (адуш.)
Т. чарамі́скім чарамі́скай
чарамі́скаю		 чарамі́скім чарамі́скімі
М. чарамі́скім чарамі́скай чарамі́скім чарамі́скіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чарамі́скі уст., см. мары́йскі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарамі́скі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да чарамісаў, які належыць, уласцівы ім. Чараміская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарамі́ска

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чарамі́ска чарамі́скі
Р. чарамі́скі чарамі́сак
Д. чарамі́сцы чарамі́скам
В. чарамі́ску чарамі́сак
Т. чарамі́скай
чарамі́скаю		 чарамі́скамі
М. чарамі́сцы чарамі́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

череми́сский чарамі́скі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарамі́сы, ‑аў; адз. чараміс, ‑а, м.; чараміска, ‑і, ДМ ‑місцы; мн. чараміскі, ‑сак; ж.

Уст. Тое, што і марыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)