чанавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чанавы́ чанава́я чанаво́е чанавы́я
Р. чанаво́га чанаво́й
чанаво́е		 чанаво́га чанавы́х
Д. чанаво́му чанаво́й чанаво́му чанавы́м
В. чанавы́ (неадуш.)
чанаво́га (адуш.)		 чанаву́ю чанаво́е чанавы́я (неадуш.)
чанавы́х (адуш.)
Т. чанавы́м чанаво́й
чанаво́ю		 чанавы́м чанавы́мі
М. чанавы́м чанаво́й чанавы́м чанавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чанавы́

1. чаново́й;

ч. пасо́л ры́бы — чаново́й посо́л ры́бы;

2. в знач. сущ. чаново́й, чановщи́к м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чанавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да чана. Чанавы пасол рыбы. // Заняты работай пры чанах. Чанавы рабочы. // у знач. наз. чанавы́, ‑ога, м. Чанавы рабочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чан, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вялікая драўляная або металічная пасудзіна, якая формай нагадвае бак.

|| прым. чанавы́, -а́я, -о́е.

Ч. пасол рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чаново́й, чановщи́к спец. чанавы́, -во́га м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)