чамбу́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чамбу́р чамбу́ры
Р. чамбу́ра чамбу́раў
Д. чамбу́ру чамбу́рам
В. чамбу́р чамбу́ры
Т. чамбу́рам чамбу́рамі
М. чамбу́ры чамбу́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чамбу́р м. чембу́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чамбу́р, ‑а, м.

Повад аброці, на якім водзяць або за які прыводзяць верхавога каня.

[Цюрк. čumbur]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чембу́р чамбу́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)