ча́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак., што (спец.).

Прыцягваючы, прымацоўваць чалам.

Ч. баржу.

|| наз. ча́ленне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ча́ліць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ча́лю ча́лім
2-я ас. ча́ліш ча́ліце
3-я ас. ча́ліць ча́ляць
Прошлы час
м. ча́ліў ча́лілі
ж. ча́ліла
н. ча́ліла
Загадны лад
2-я ас. ча́ль ча́льце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ча́лячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ча́ліць несов., мор. ча́лить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ча́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., што.

Прыцягваць або прымацоўваць прычальным канатам, чалам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ча́лить несов., мор., ав. ча́ліць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ча́ленне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. чаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)