чака́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чака́ чакі́
Р. чакі́ -
Д. чацэ́ чака́м
В. чаку́ чакі́
Т. чако́й
чако́ю		 чака́мі
М. чацэ́ чака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чака́ ж. (в гранате) чека́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чака́, ‑і, ДМ чацэ, ж.

Дэталь, якая замацоўвае ўзрывальнік ручной гранаты для засцярогі ад нясвоечасовага выбуху. Рыгор узяў паданы Арэшкам канец шнура, прымацаваў яго да чакі ўзрыва[льніка]. Краўчанка. І раптам пад ногі .. [фашыстам] паляцела з-за машыны граната. Але не ўварвалася. Яўген, не выцягнуў чаку. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ча́к

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Ча́к Ча́кі
Р. Ча́ка Ча́каў
Д. Ча́ку Ча́кам
В. Ча́ка Ча́каў
Т. Ча́кам Ча́камі
М. Ча́ку Ча́ках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)