ча́йнічак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ча́йнічак |
ча́йнічкі |
| Р. |
ча́йнічка |
ча́йнічкаў |
| Д. |
ча́йнічку |
ча́йнічкам |
| В. |
ча́йнічак |
ча́йнічкі |
| Т. |
ча́йнічкам |
ча́йнічкамі |
| М. |
ча́йнічку |
ча́йнічках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ча́йнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Пасудзіна з носікам і ручкай для заваркі чаю або для гатавання вады.
На пліце кіпеў ч.
|| памянш.-ласк. ча́йнічак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.
|| прым. ча́йнікавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)