чабано́ў, ‑ова.

Які належыць чабану. Чабанова пуга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чаба́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чаба́н чабаны́
Р. чабана́ чабано́ў
Д. чабану́ чабана́м
В. чабана́ чабано́ў
Т. чабано́м чабана́мі
М. чабане́ чабана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чаба́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чабана, належыць чабану. Чабанскія кібіткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)