ціхма́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ціхма́ны ціхма́ная ціхма́нае ціхма́ныя
Р. ціхма́нага ціхма́най
ціхма́нае		 ціхма́нага ціхма́ных
Д. ціхма́наму ціхма́най ціхма́наму ціхма́ным
В. ціхма́ны (неадуш.)
ціхма́нага (адуш.)		 ціхма́ную ціхма́нае ціхма́ныя (неадуш.)
ціхма́ных (адуш.)
Т. ціхма́ным ціхма́най
ціхма́наю		 ціхма́ным ціхма́нымі
М. ціхма́ным ціхма́най ціхма́ным ціхма́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ціхма́ны разг., см. ціхмя́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ціхма́ны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і ціхмяны. Глушак зноў паглядзеў на лысаватага: а гэты, можа, і праўда ціхманы і добры. Мележ. Даўней Хведар быў ціхманы, сарамлівы і крыху цельпукаваты хлопец. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сарамлівы, сарамяжы, сарамяжлівы, сарамяжны, цнатлівы, канфузлівы, ціхманы (абл.); баязлівы, нясмелы, нерашучы (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)