ці́таўка, -і, ДМ -таўцы, мн. -і, -тавак, ж.

1. Гатунак яблыні, якая дае буйныя кісла-салодкія плады.

2. Плод гэтай яблыні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ці́таўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ці́таўка
Р. Ці́таўкі
Д. Ці́таўцы
В. Ці́таўку
Т. Ці́таўкай
Ці́таўкаю
М. Ці́таўцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ці́таўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ці́таўка ці́таўкі
Р. ці́таўкі ці́тавак
Д. ці́таўцы ці́таўкам
В. ці́таўку ці́таўкі
Т. ці́таўкай
ці́таўкаю		 ці́таўкамі
М. ці́таўцы ці́таўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ці́таўка ж., сад. ти́товка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ці́таўка, ‑і, ДМ ‑таўцы; Р мн. ‑тавак; ж.

1. Сорт яблыні, якая дае буйныя, кісла-салодкія яблыкі. Пасадзіць цітаўку. □ На чатырох падводах прывезлі свой сад. Дрэўца ў дрэўца. Антонаўкі, ракеты, цітаўкі. Жычка.

2. Плод гэтай яблыні. Яблыкі ў Вяршковых стаялі.. на ўслоне пасярод двара: два бульбовыя кашы — адзін: з сыпкімі летнімі грушамі, а другі з чырванабокімі цітаўкамі. Чыгрынаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тито́вка сад. ці́таўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)