Ці́са

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ці́са
Р. Ці́сы
Д. Ці́се
В. Ці́су
Т. Ці́сай
Ці́саю
М. Ці́се

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ти́са р. Ці́са, -сы м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ці́с

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ці́с ці́сы
Р. ці́са ці́саў
Д. ці́су ці́сам
В. ці́с ці́сы
Т. ці́сам ці́самі
М. ці́се ці́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ціс, род. ці́са, (о древесине и собир.) ці́су м. тис

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тис бот. ціс, род. ці́са и (о древесине и собир.) ці́су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ці́савы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ціса, уласцівы цісу. Цісавая драўніна. Цісавая алея. // Зроблены з цісу. Цісавая фанера.

2. у знач. наз. ці́савыя, ‑ых. Сямейства двухдомных вечназялёных хвойных дрэў ці кустоў, да якога адносіцца ціс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)