цірава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ціру́ю ціру́ем
2-я ас. ціру́еш ціру́еце
3-я ас. ціру́е ціру́юць
Прошлы час
м. цірава́ў цірава́лі
ж. цірава́ла
н. цірава́ла
Загадны лад
2-я ас. ціру́й ціру́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ціру́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цірава́ць несов., спец. тирова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Змазваць, пакрываць цірам ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цірава́цца, ‑руецца; незак.

Зал. да ціраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ціраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)