ціпча́к, -у́, м.

Стэпавая кармавая расліна сямейства злакавых.

|| прым. ціпчако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ціпча́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ціпча́к
Р. ціпчаку́
Д. ціпчаку́
В. ціпча́к
Т. ціпчако́м
М. ціпчаку́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ціпча́к, -ку́ м., бот. типча́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ціпча́к, ‑у, м.

Стэпавая кармавая расліна сямейства злакавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

типча́к бот. ціпча́к, -ку́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валася́нка I ж., зоол. сла́вка, мухоло́вка

валася́нка II ж., см. ціпча́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валася́нка ​1, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Невялікая пеўчая птушка атрада вераб’іных з тонкай шылападобнай дзюбай.

валася́нка ​2, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Тое, што і ціпчак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)