цікава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. цікава́нне
Р. цікава́ння
Д. цікава́нню
В. цікава́нне
Т. цікава́ннем
М. цікава́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цікава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. цікаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; незак.

Выглядваць адкуль-н., падглядваць, сачыць за кім-н.

Ц. з-за вугла.

|| наз. цікава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)