цёлка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Тое, што і цялушка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цё́лка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цё́лка цё́лкі
Р. цё́лкі цё́лак
Д. цё́лцы цё́лкам
В. цё́лку цё́лак
Т. цё́лкай
цё́лкаю		 цё́лкамі
М. цё́лцы цё́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цёлка ж., см. цялу́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цёлка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Маладая карова, якая яшчэ не цялілася; цялушка. Прыкрыў цянёк сваім крылом Кароў паважных, цёлак тлустых. Панчанка. — На гэтай ферме каля двухсот дойных кароў, — працягваў .. [Яўген], — ды цёлкі і сёлетнія цяляты. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)