цянь-ша́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цянь-ша́нскі цянь-ша́нская цянь-ша́нскае цянь-ша́нскія
Р. цянь-ша́нскага цянь-ша́нскай
цянь-ша́нскае		 цянь-ша́нскага цянь-ша́нскіх
Д. цянь-ша́нскаму цянь-ша́нскай цянь-ша́нскаму цянь-ша́нскім
В. цянь-ша́нскі (неадуш.)
цянь-ша́нскага (адуш.)		 цянь-ша́нскую цянь-ша́нскае цянь-ша́нскія (неадуш.)
цянь-ша́нскіх (адуш.)
Т. цянь-ша́нскім цянь-ша́нскай
цянь-ша́нскаю		 цянь-ша́нскім цянь-ша́нскімі
М. цянь-ша́нскім цянь-ша́нскай цянь-ша́нскім цянь-ша́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Цянь-Ша́нь

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Цянь-Ша́нь
Р. Цянь-Ша́ня
Д. Цянь-Ша́ню
В. Цянь-Ша́нь
Т. Цянь-Ша́нем
М. Цянь-Ша́ні

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тянь-ша́ньский цянь-ша́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сырт, ‑а, М ‑рце, м.

Назва спадзістых водападзелаў у Заволжы, а таксама высакагорных пашаў на Цянь-Шані.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тянь-Ша́нь (горы) Цянь-Ша́нь, -ня м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мара́л, ‑а, м.

Алень з вялікімі рагамі (у самца), які водзіцца ў горных лясах Алтая, Забайкалля, Цянь-Шаня і інш.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тянь-Ша́ньская о́бласть ист. Цянь-Ша́нская во́бласць; см. Нары́нская о́бласть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)