цягле́ц
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
цягле́ц |
цягляцы́ |
| Р. |
цягляца́ |
цягляцо́ў |
| Д. |
цягляцу́ |
цягляца́м |
| В. |
цягляца́ |
цягляцо́ў |
| Т. |
цягляцо́м |
цягляца́мі |
| М. |
цягляцу́ |
цягляца́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
цягле́ц, -ляца́ м., ист. тягле́ц
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цягле́ц, ‑ляца, м.
Гіст. Той, хто падвяргаўся абкладанню цяглом.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тягле́ц ист. цягле́ц, род. цягляца́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)