ця́гавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ця́гавы ця́гавая ця́гавае ця́гавыя
Р. ця́гавага ця́гавай
ця́гавае		 ця́гавага ця́гавых
Д. ця́гаваму ця́гавай ця́гаваму ця́гавым
В. ця́гавы (неадуш.)
ця́гавага (адуш.)		 ця́гавую ця́гавае ця́гавыя (неадуш.)
ця́гавых (адуш.)
Т. ця́гавым ця́гавай
ця́гаваю		 ця́гавым ця́гавымі
М. ця́гавым ця́гавай ця́гавым ця́гавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ця́гавы в разн. знач. тя́говый;

~вая сі́ла — тя́говая си́ла;

~вая электраста́нцыя — тя́говая электроста́нция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ця́гавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цягі (у 2 знач.); прызначаны для цягі, перамяшчэння чаго‑н. Цягавая сіла. Цягавы электрарухавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ця́га, -і, ДМ ця́зе, ж.

1. Рухаючая сіла, пры дапамозе якой перамяшчаецца штон., а таксама крыніца такой сілы (жывёла, машына, электрычнасць).

Паравая ц.

Конная ц.

2. Рух газаў, дыму (звычайна ў топачных і вентыляцыйных канструкцыях), які выклікаецца рознасцю ціску.

Печ дыміць ад слабой цягі.

3. перан. Імкненне, прыхільнасць да каго-, чаго-н.

Ц. да навукі.

Неадольная ц.

4. Стрыжань, які перадае рух ад адной часткі механізма да другой (спец.).

Стрэлачная ц.

5. У архітэктуры: тынкавальны або каменны паясок, які падзяляе вонкавыя і ўнутраныя сцены, абрамляе столь і пано.

6. Шлюбны палёт самца слонкі ў пошуках самкі (спец.).

|| прым. ця́гавы, -ая, -ае (у 1 знач.).

Цягавая сіла.

Ц. электрарухавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тя́говый в разн. знач. ця́гавы;

тя́говая си́ла ло́шади ця́гавая сі́ла каня́;

тя́говый кана́т ця́гавы кана́т.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)