цюфя́к, -4, мн. -і, -о́ў, м. (спец.).

Гнуткае пакрыццё каля мастоў, плацін для засцярогі рэчышча ракі і берагоў ад размыву.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цюфя́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цюфя́к цюфякі́
Р. цюфяка́ цюфяко́ў
Д. цюфяку́ цюфяка́м
В. цюфя́к цюфякі́
Т. цюфяко́м цюфяка́мі
М. цюфяку́ цюфяка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цюфя́к, -ка́ м. (в гидротехнике) тюфя́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цюфя́к, ‑а, м.

Спец. Гнуткае пакрыццё каля мастоў, плацін для засцярогі рэчышча ракі і берагоў ад размыву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тюфя́к

1. сянні́к, род. сенніка́ м.; (матрац) матра́ц, -ца м.;

2. перен., разг. цюхця́й, -цяя́ м., кіжла́й, -ла́я м., пяхце́р, род. пехцяра́ м.;

3. (в гидротехнике) цюфя́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)