цюрча́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цюрча́нка цюрча́нкі
Р. цюрча́нкі цюрча́нак
Д. цюрча́нцы цюрча́нкам
В. цюрча́нку цюрча́нак
Т. цюрча́нкай
цюрча́нкаю		 цюрча́нкамі
М. цюрча́нцы цюрча́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цюрча́нка,

гл. цюркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тюрча́нка цюрча́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цю́ркі, ‑аў; адз. цюрк, ‑а, м.; цюрчанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. цюрчанкі, ‑нак; ж.

Вялікая група роднасных па мове народаў, да якіх адносяцца татары, азербайджанцы, узбекі, казахі, кіргізы, башкіры, туркмены, якуты, туркі і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)