цю́ркі, -аў, адз. цюрк, -рка, м.

Вялікая група роднасных па мове народаў, да якіх адносяцца татары, азербайджанцы, узбекі, казахі, кіргізы, башкіры, туркмены, якуты, туркі і інш.

|| прым. цю́ркскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цю́ркі, -каў тю́рки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цю́ркі, ‑аў; адз. цюрк, ‑а, м.; цюрчанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. цюрчанкі, ‑нак; ж.

Вялікая група роднасных па мове народаў, да якіх адносяцца татары, азербайджанцы, узбекі, казахі, кіргізы, башкіры, туркмены, якуты, туркі і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цюрк,

гл. цюркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цюрча́нка,

гл. цюркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цю́рк

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цю́рк цю́ркі
Р. цю́рка цю́ркаў
Д. цю́рку цю́ркам
В. цю́рка цю́ркаў
Т. цю́ркам цю́ркамі
М. цю́рку цю́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

тюрк цюрк род. цю́рка м.;

тюрки мн. цю́ркі, -каў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)