цюпа́га

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цюпа́га цюпа́гі
Р. цюпа́гі цюпа́г
Д. цюпа́зе цюпа́гам
В. цюпа́гу цюпа́гі
Т. цюпа́гай
цюпа́гаю		 цюпа́гамі
М. цюпа́зе цюпа́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цюпа́га ж., обл. тюпа́га

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цюпа́га, ‑і, ДМ ‑пазе, ж.

Горная сякера. Эх, каб ведаў я, хлапчына, Дзе схаваныя ў магнатаў Бочкі поўныя і скрыні Срэбра, золата, дукатаў, — Сваёй востраю цюпагай Я разбіў бы іх, рассыпаў. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)