цю́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

Дробная марская прамысловая рыба сямейства селядцовых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цю́лька

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цю́лька цю́лькі
Р. цю́лькі цю́лек
Д. цю́льцы цю́лькам
В. цю́льку цю́лек
Т. цю́лькай
цю́лькаю		 цю́лькамі
М. цю́льцы цю́льках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цю́лька ж., зоол. тю́лька

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цю́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Дробная чародная рыба сямейства селядцовых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тю́лька зоол. цю́лька, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кі́лька 1 ’некалькі’ (Сл. паўн.-зах.). Ст.-бел. килька (з 1566 г.): Булыка, Запазыч., 154. З польск. kilka (там жа, 461). У польскай мове новаўтварэнне з больш старога kielko (Слаўскі, 2, 161).

Кі́лька 2 ’невялікая прамысловая рыба сямейства селядцовых’ (ТСБМ). Запазычанне пры пасрэдніцтве рускай мовы з эст. kilu, фін. kilo ’тс’. Латышскае пасрэдніцтва дало цюлька (гл.) (Фасмер, 2, 233; Трубачоў, Дополн., 4, 135–136).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)