цюкава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. цюкава́нне
Р. цюкава́ння
Д. цюкава́нню
В. цюкава́нне
Т. цюкава́ннем
М. цюкава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цюкава́нне ср. тюкова́ние, тюко́вка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цюкава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. цюкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цюкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што.

Увязваць, пакаваць у цюкі.

Ц. сена.

|| наз. цюкава́нне, -я, н. і цюко́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тюкова́ние пакава́нне, -ння ср., цюкава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тюко́вка ж. пако́ўка, -кі ж., пакава́нне, -ння ср., цюко́ўка, -кі ж., цюкава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)