цэ́ўкавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цэ́ўкавы цэ́ўкавая цэ́ўкавае цэ́ўкавыя
Р. цэ́ўкавага цэ́ўкавай
цэ́ўкавае		 цэ́ўкавага цэ́ўкавых
Д. цэ́ўкаваму цэ́ўкавай цэ́ўкаваму цэ́ўкавым
В. цэ́ўкавы (неадуш.)
цэ́ўкавага (адуш.)		 цэ́ўкавую цэ́ўкавае цэ́ўкавыя (неадуш.)
цэ́ўкавых (адуш.)
Т. цэ́ўкавым цэ́ўкавай
цэ́ўкаваю		 цэ́ўкавым цэ́ўкавымі
М. цэ́ўкавым цэ́ўкавай цэ́ўкавым цэ́ўкавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цэ́ўкавы в разн. знач. це́вочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэ́ўкавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да цэўкі (у 1 знач.), ажыццяўляецца з дапамогай цэвак. Цэўкавая машына. Цэўкавая перадача.

2. Які з’яўляецца цэўкай (у 3 знач.). Цэўкавая кветка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэ́ўка, -і, ДМ цэ́ўцы, мн. -і, цэ́вак, ж. (спец.).

1. Дэталь перадатачнага механізма цыліндрычнай формы.

2. Прыстасаванне ў выглядзе трубкі, на якое навіваюцца ніткі і якое ўстаўляецца ў чаўнок пры тканні.

3. Косць у назе птушкі паміж галёнкай і пальцамі.

|| прым. цэ́ўкавы, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

це́вочный в разн. знач. цэ́ўкавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)