цэ́рыевы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цэ́рыевы цэ́рыевая цэ́рыевае цэ́рыевыя
Р. цэ́рыевага цэ́рыевай
цэ́рыевае		 цэ́рыевага цэ́рыевых
Д. цэ́рыеваму цэ́рыевай цэ́рыеваму цэ́рыевым
В. цэ́рыевы (неадуш.)
цэ́рыевага (адуш.)		 цэ́рыевую цэ́рыевае цэ́рыевыя (неадуш.)
цэ́рыевых (адуш.)
Т. цэ́рыевым цэ́рыевай
цэ́рыеваю		 цэ́рыевым цэ́рыевымі
М. цэ́рыевым цэ́рыевай цэ́рыевым цэ́рыевых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цэ́рыевы хим. це́риевый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэ́рыевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цэрыю, змяшчае ў сабе цэрый. Цэрыевы раствор. Цэрыевае злучэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

це́риевый хим. цэ́рыевы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)