цэ́равы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
цэ́равы |
цэ́равая |
цэ́равае |
цэ́равыя |
| Р. |
цэ́равага |
цэ́равай
цэ́равае |
цэ́равага |
цэ́равых |
| Д. |
цэ́раваму |
цэ́равай |
цэ́раваму |
цэ́равым |
| В. |
цэ́равы (неадуш.)
цэ́равага (адуш.) |
цэ́равую |
цэ́равае |
цэ́равыя (неадуш.)
цэ́равых (адуш.) |
| Т. |
цэ́равым |
цэ́равай
цэ́раваю |
цэ́равым |
цэ́равымі |
| М. |
цэ́равым |
цэ́равай |
цэ́равым |
цэ́равых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цэ́равы, ‑ая, ‑ае.
Уст. Які мае адносіны да цэры.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цэ́ра, -ы, ж. (уст.).
Высушаны грыб, які запальваецца ад іскры пры высяканні агню.
|| прым. цэ́равы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)