цэпелі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цэпелі́н цэпелі́ны
Р. цэпелі́на цэпелі́наў
Д. цэпелі́ну цэпелі́нам
В. цэпелі́н цэпелі́ны
Т. цэпелі́нам цэпелі́намі
М. цэпелі́не цэпелі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цэпелі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Дырыжабль з металічным каркасам, абцягнутым тканінай.

2. Вараныя бульбяныя клёцкі з мясной, грыбной і іншай начынкай, якія па форме нагадваюць дырыжабль.

Прыгатаваць цэпеліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэпелі́н м., ав. цеппели́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэпелі́н, ‑а, м.

Дырыжабль з металічным каркасам, абцягнутым тканінай.

[Ад уласнага імя ням. канструктара Ф. Цэпеліна, які пабудаваў у 1900 г. першы такі дырыжабль.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цеппели́н ав. цэпелі́н, -на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)