цэнтра́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (разм.).

Паляўнічая стрэльба цэнтральнага бою.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэнтра́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цэнтра́лка цэнтра́лкі
Р. цэнтра́лкі цэнтра́лак
Д. цэнтра́лцы цэнтра́лкам
В. цэнтра́лку цэнтра́лкі
Т. цэнтра́лкай
цэнтра́лкаю		 цэнтра́лкамі
М. цэнтра́лцы цэнтра́лках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цэнтра́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

1. Разм. Паляўнічая стрэльба цэнтральнага бою. Тут жа вісела на сцяне дзедава цэнтралка-двухстволка. Ермаловіч.

2. Уст. Тое, што і цэнтрал. У першую нядзелю пасля нашага пераводу ў турму запрапанавалі праваслаўным пайсці ў царкву, якая таксама знаходзілася ў цэнтралцы. Мядзёлка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)