цэ́гліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Тое, што і цагліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэ́гліна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цэ́гліна цэ́гліны
Р. цэ́гліны цэ́глін
Д. цэ́гліне цэ́глінам
В. цэ́гліну цэ́гліны
Т. цэ́глінай
цэ́глінаю		 цэ́глінамі
М. цэ́гліне цэ́глінах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цэ́гліна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і цагліна. Патрэскалася зямля, як разбітая цэгліна. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)