цытва́р, -у, м.

Тое, што і цытвора.

|| прым. цытва́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цытва́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. цытва́р
Р. цытва́ру
Д. цытва́ру
В. цытва́р
Т. цытва́рам
М. цытва́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цытва́р ж., см. цытво́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цытва́р, ‑у, м.

Тое, што і цытвора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)