цыта́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цыта́тны цыта́тная цыта́тнае цыта́тныя
Р. цыта́тнага цыта́тнай
цыта́тнае		 цыта́тнага цыта́тных
Д. цыта́тнаму цыта́тнай цыта́тнаму цыта́тным
В. цыта́тны (неадуш.)
цыта́тнага (адуш.)		 цыта́тную цыта́тнае цыта́тныя (неадуш.)
цыта́тных (адуш.)
Т. цыта́тным цыта́тнай
цыта́тнаю		 цыта́тным цыта́тнымі
М. цыта́тным цыта́тнай цыта́тным цыта́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цыта́тны цита́тный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыта́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цытаты; які складаецца з цытат. Цытаты матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыта́та, -ы, ДМ -та́це, мн. -ы, -та́т, ж.

Даслоўная вытрымка з якога-н. тэксту ці прамовы.

Ц. з твораў Якуба Коласа.

|| прым. цыта́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цита́тный цыта́тны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)