цысты́т, -у, М -ты́це, м. (спец.).

Вострае або хранічнае запаленне мачавога пузыра.

|| прым. цысты́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цысты́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. цысты́т
Р. цысты́ту
Д. цысты́ту
В. цысты́т
Т. цысты́там
М. цысты́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цысты́т, -ту м., мед. цисти́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цысты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Вострае або хранічнае запаленне мачавога пузыра.

[Ад грэч. kýstis — мачавы пузыр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цисти́т мед. цысты́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)