цыру́льніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
цыру́льніцкі |
цыру́льніцкая |
цыру́льніцкае |
цыру́льніцкія |
| Р. |
цыру́льніцкага |
цыру́льніцкай
цыру́льніцкае |
цыру́льніцкага |
цыру́льніцкіх |
| Д. |
цыру́льніцкаму |
цыру́льніцкай |
цыру́льніцкаму |
цыру́льніцкім |
| В. |
цыру́льніцкі (неадуш.)
цыру́льніцкага (адуш.) |
цыру́льніцкую |
цыру́льніцкае |
цыру́льніцкія (неадуш.)
цыру́льніцкіх (адуш.) |
| Т. |
цыру́льніцкім |
цыру́льніцкай
цыру́льніцкаю |
цыру́льніцкім |
цыру́льніцкімі |
| М. |
цыру́льніцкім |
цыру́льніцкай |
цыру́льніцкім |
цыру́льніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
цыру́льніцкі парикма́херский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цыру́льніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да цырульніка, належыць цырульніку. Цырульніцкія прылады. Цырульніцкая справа. □ Вунь ужо выходзяць з пад’ездаў прыбраныя, прычасаныя па апошняму жэсту цырульніцкай моды маладзенькія масквічкі. Лось.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цыру́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Майстар, які займаецца галеннем, стрыжкай, афарбоўкай, прычэсваннем валасоў і пад.
|| ж. цыру́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.
|| прым. цыру́льніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
парикма́херский цыру́льніцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)