цыні́чны, -ая, -ае.

Поўны цынізму, бессаромны.

Ц. жэст.

|| наз. цыні́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цыні́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цыні́чны цыні́чная цыні́чнае цыні́чныя
Р. цыні́чнага цыні́чнай
цыні́чнае		 цыні́чнага цыні́чных
Д. цыні́чнаму цыні́чнай цыні́чнаму цыні́чным
В. цыні́чны (неадуш.)
цыні́чнага (адуш.)		 цыні́чную цыні́чнае цыні́чныя (неадуш.)
цыні́чных (адуш.)
Т. цыні́чным цыні́чнай
цыні́чнаю		 цыні́чным цыні́чнымі
М. цыні́чным цыні́чнай цыні́чным цыні́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цыні́чны цини́чный, цини́ческий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыні́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які праяўляе цынізм, бессаромнасць. Знешне грубаваты і цынічны, Славік быў уражлівы. Шамякін.

2. Поўны цынізму, бессаромнасці. Цынічная абраза. □ [Галіна:] — О, як я ўзлавалася на цябе! Мне ўсё ўспаміналася тая жанчына, нават не жанчына, а ліст яе да цябе — нахабны, цынічны, — ад чаго мне яшчэ горш балела, бо я бачыла, якая гразь прыліпае да цябе... Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цы́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

Цынічны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цини́ческий цыні́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цини́чный цыні́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́льны, -ая, -ае.

1. гл. сала.

2. Які стаў тлустым, блішчастым ад сала, забруджаны салам.

Сальная барада.

3. перан. Непрыстойны, грубы, цынічны.

С. анекдот.

|| наз. са́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цы́нік, ‑а, м.

Цынічны чалавек. [Іван:] — Ну і цынік жа ты, Валька. Пра дзяўчат гаворыш, нібыта чаравікі купляеш — хоць дзесяць пар мерай, а браць неабавязкова. Грахоўскі.

[Ад грэч. kyon — сабака.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зало́г, ‑у, м.

1. Тое, што і заклад. Ён да таго цынічны, гэты Гайдач, што бярэ ў залог срэбныя і залатыя рэчы. Бядуля. Пасля сканчэння следства Танка выпусцілі да суда пад залог 200 злотых. У. Калеснік.

2. перан. Доказ, сведчанне, гарантыя чаго‑н. Залог дружбы. □ У шчырай адданасці Хв. Шынклера тэме чыгункі беларускія літаратары бачылі залог будучых поспехаў пісьменніка. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)