Цы́нкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Цы́нкі
Р. Цы́нак
Цы́нкаў
Д. Цы́нкам
В. Цы́нкі
Т. Цы́нкамі
М. Цы́нках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цы́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цы́нка цы́нкі
Р. цы́нкі цы́нак
Д. цы́нцы цы́нкам
В. цы́нку цы́нкі
Т. цы́нкай
цы́нкаю		 цы́нкамі
М. цы́нцы цы́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Цынкавая скрынка (звычайна для захавання патронаў). Вінтоўкі — іх дваццаць штук — перанеслі ў два захады і яшчэ адну ходку зрабілі па цынкі з патронамі. Навуменка. Падбег Багроў з распячатанай цынкай патронаў. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)