цы́нка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
цы́нка |
цы́нкі |
| Р. |
цы́нкі |
цы́нак |
| Д. |
цы́нцы |
цы́нкам |
| В. |
цы́нку |
цы́нкі |
| Т. |
цы́нкай
цы́нкаю |
цы́нкамі |
| М. |
цы́нцы |
цы́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
цы́нка ж., разг. ци́нковая коро́бка (преимущественно для патронов)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Цынкавая скрынка (звычайна для захавання патронаў). Вінтоўкі — іх дваццаць штук — перанеслі ў два захады і яшчэ адну ходку зрабілі па цынкі з патронамі. Навуменка. Падбег Багроў з распячатанай цынкай патронаў. Беразняк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)