цы́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. цы́кну цы́кнем
2-я ас. цы́кнеш цы́кнеце
3-я ас. цы́кне цы́кнуць
Прошлы час
м. цы́кнуў цы́кнулі
ж. цы́кнула
н. цы́кнула
Загадны лад
2-я ас. цы́кні цы́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час цы́кнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цы́кнуць сов., однокр., разг. цы́кнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цы́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да цыкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цы́каць, -аю, -аеш, -ае (разм.).

1. на каго (што). Спыняць каго-н. вокрыкам «цыц», «ц-с-с», прыкрыкваць, забараняючы рабіць што-н.

Дзед цыкаў на дзяцей, каб не сваволілі.

2. Сплёўваць сліну праз зубы.

|| аднакр. цы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. цы́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прицы́кнуть сов., прост. цы́кнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цы́кнуть сов., однокр., разг. цы́кнуць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)