цы́кля, -і, мн. -і, -яў, ж. (спец.).

Стальная пласцінка з вострым кантам, прызначаная для зачысткі драўляных вырабаў, паркету і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цы́кля

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цы́кля цы́клі
Р. цы́клі цы́кляў
Д. цы́клі цы́клям
В. цы́клю цы́клі
Т. цы́кляй
цы́кляю		 цы́клямі
М. цы́клі цы́клях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цы́кля ж., стол. ци́кля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цы́кля, ‑і, ж.

Спец. Сталёвая пласціна з вострым, спецыяльна заточаным кантам, якая прымяняецца для цыклявання.

[Ад ням. Ziehklinge.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ци́кля стол. цы́кля, -лі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)