цыганё́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. цыганё́ цыганя́ты
Р. цыганя́ці цыганя́т
Д. цыганя́ці цыганя́там
В. цыганё́ цыганя́т
Т. цыганё́м цыганя́тамі
М. цыганя́ці цыганя́тах

Іншыя варыянты: цыганя́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цыганя́ и цыганё, -ня́ці ср. цыганёнок м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыганё і цыганя́, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіця цыганоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыганя́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. цыганя́ цыганя́ты
Р. цыганя́ці цыганя́т
Д. цыганя́ці цыганя́там
В. цыганя́ цыганя́т
Т. цыганё́м цыганя́тамі
М. цыганя́ці цыганя́тах

Іншыя варыянты: цыганё́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)