цыга́нка

‘жанчына’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цыга́нка цыга́нкі
Р. цыга́нкі цыга́нак
Д. цыга́нцы цыга́нкам
В. цыга́нку цыга́нак
Т. цыга́нкай
цыга́нкаю		 цыга́нкамі
М. цыга́нцы цыга́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цыга́нка

‘сорт яблыні і яе плод’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цыга́нка цыга́нкі
Р. цыга́нкі цыга́нак
Д. цыга́нцы цыга́нкам
В. цыга́нку цыга́нкі
Т. цыга́нкай
цыга́нкаю		 цыга́нкамі
М. цыга́нцы цыга́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цыга́нка цыга́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыга́нка ж.

1. цыга́нка;

2. обл., сад. цыга́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цыга́нка ​1,

гл. цыганы.

цыга́нка ​2, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Сорт позняй яблыні, якая прыносіць буйныя цёмна-чырвоныя яблыкі. У дальнім кутку гарода .. расла кучаравая «цыганка». Даніленка.

2. Плод гэтай яблыні. Да самых замаразкаў вісяць у голлі чырванабокія «цыганкі». Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыганы́, -о́ў, адз. -га́н, -а́, м.

Народ індыйскага паходжання, які жыве пераважна качавымі і паўкачавымі этнічнымі групамі ў розных краінах свету.

|| ж. цыга́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. цыга́нскі, -ая, -ае.

Ц. табар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цыгано́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цыгано́к цыганкі́
Р. цыганка́ цыганко́ў
Д. цыганку́ цыганка́м
В. цыганка́ цыганко́ў
Т. цыганко́м цыганка́мі
М. цыганку́ цыганка́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Сага́нка ’цыганка’ (Сл. ПЗБ). З цыганка (гл.) у выніку дыялектнага змянення ц > с, аб якім гл. Карскі, 1, 362–363.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цыга́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1.

Памянш.-ласк. да цыганка.

2. Руская народная музыка, якая нагадвае музыку цыганскіх народных песень, а таксама танец пад такую музыку.

Іграць цыганачку.

Скакаць цыганачку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гіта́на ж.

1. (испанская цыганка) гита́на;

2. (национальный танец испанских цыган) гита́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)