цыбу́лінка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
цыбу́лінка |
цыбу́лінкі |
| Р. |
цыбу́лінкі |
цыбу́лінак |
| Д. |
цыбу́лінцы |
цыбу́лінкам |
| В. |
цыбу́лінку |
цыбу́лінкі |
| Т. |
цыбу́лінкай
цыбу́лінкаю |
цыбу́лінкамі |
| М. |
цыбу́лінцы |
цыбу́лінках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
цыбу́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.
1. Патоўшчаная частка (звычайна падземная) сцябла некаторых раслін.
Ц. цюльпана.
2. Галоўка цыбулі.
Пакрышыць цыбуліну ў суп.
3. Расшыраная частка некаторых органаў, частка арганізма.
Ц. воласа.
|| памянш.-ласк. цыбу́лінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)