цукрава́нне, -я, н.

Утварэнне цукру, цукрыстых рэчываў у чым-н.

Ц. крухмалу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цукрава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. цукрава́нне
Р. цукрава́ння
Д. цукрава́нню
В. цукрава́нне
Т. цукрава́ннем
М. цукрава́нні

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цукрава́нне, ‑я, н.

Утварэнне цукру, цукрыстых рэчываў у чым‑н. Цукраванне крухмалу. Цукраванне соладу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сахариза́ция ж. цукрава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)