цуко́ра, -ы, ж. (разм.).

Тое, што і цыкорыя.

|| прым. цуко́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цуко́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. цуко́ра
Р. цуко́ры
Д. цуко́ры
В. цуко́ру
Т. цуко́рай
цуко́раю
М. цуко́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цуко́ра ж., разг. цико́рий м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цуко́ра, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і цыкорыя. Мінаюць [палонныя] аблогу, густа запалоненую цукорай і лебядой, і паварочваюць да маладога ляска. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цико́рий м. цыко́рыя, -рыі ж., разг. цуко́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)