цу́карнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
цу́карнік |
цу́карнікі |
| Р. |
цу́карніка |
цу́карнікаў |
| Д. |
цу́карніку |
цу́карнікам |
| В. |
цу́карніка |
цу́карнікаў |
| Т. |
цу́карнікам |
цу́карнікамі |
| М. |
цу́карніку |
цу́карніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
цу́карнік, ‑а, м.
Разм. Работнік цукровай прамысловасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
са́харник разг. цу́карнік, -ка м.; цукрава́р, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)