це́ставы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
це́ставы |
це́ставая |
це́ставае |
це́ставыя |
| Р. |
це́ставага |
це́ставай
це́ставае |
це́ставага |
це́ставых |
| Д. |
це́ставаму |
це́ставай |
це́ставаму |
це́ставым |
| В. |
це́ставы |
це́ставую |
це́ставае |
це́ставыя |
| Т. |
це́ставым |
це́ставай
це́ставаю |
це́ставым |
це́ставымі |
| М. |
це́ставым |
це́ставай |
це́ставым |
це́ставых |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
це́ста, -а, М -сце, н.
1. Вязкая маса з мукі, замешанай на вадзе, малацэ і пад.
Замясіць ц.
Здобнае ц.
2. Густая маса, атрыманая пры змешванні цвёрдага, сыпкага рэчыва з вадкасцю.
Бетоннае ц.
|| прым. це́ставы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)