цеплаві́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цеплаві́к цеплавікі́
Р. цеплавіка́ цеплавіко́ў
Д. цеплавіку́ цеплавіка́м
В. цеплавіка́ цеплавіко́ў
Т. цеплавіко́м цеплавіка́мі
М. цеплавіку́ цеплавіка́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цеплаві́к, ‑а, м.

Разм. Спецыяліст па эксплуатацыі цеплавых установак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)