це́мнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
це́мнік |
це́мнікі |
| Р. |
це́мніка |
це́мнікаў |
| Д. |
це́мніку |
це́мнікам |
| В. |
це́мніка |
це́мнікаў |
| Т. |
це́мнікам |
це́мнікамі |
| М. |
це́мніку |
це́мніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
це́мнік м., ист. (татарский военачальник) те́мник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
це́мнік, ‑а, м.
Гіст. Татарскі военачальнік, які камандаваў дзесяцітысячным войскам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
те́мникII (татарский военачальник) ист. це́мнік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)