цеди́ть несов., прям., перен. цадзі́ць;

◊

цеди́ть слова́ цадзі́ць сло́вы;

цеди́ть сквозь зу́бы цадзі́ць праз зу́бы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цадзі́ць несов., в разн. знач. цеди́ть;

ц. малако́ — цеди́ть молоко́;

ц. віно́ — цеди́ть вино́;

ц. сло́вы — цеди́ть слова́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зацеди́ть сов., разг. (начать цедить) пача́ць цадзі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́цубіць ’не спяшаючыся, неадрыўна выпіць чаго-небудзь многа’ (Янк. III). Відавочна, сапсаваная форма выцудзіць ад цудзіць, цуджу ’цадзіць, піць многа’ (гл.), рус. цедить ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)