цвіка́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цвіка́рны цвіка́рная цвіка́рнае цвіка́рныя
Р. цвіка́рнага цвіка́рнай
цвіка́рнае		 цвіка́рнага цвіка́рных
Д. цвіка́рнаму цвіка́рнай цвіка́рнаму цвіка́рным
В. цвіка́рны (неадуш.)
цвіка́рнага (адуш.)		 цвіка́рную цвіка́рнае цвіка́рныя (неадуш.)
цвіка́рных (адуш.)
Т. цвіка́рным цвіка́рнай
цвіка́рнаю		 цвіка́рным цвіка́рнымі
М. цвіка́рным цвіка́рнай цвіка́рным цвіка́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цвіка́рны гвозда́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цвіка́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вырабу цвікоў. Цвікарны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвік, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Металічны або драўляны стрыжань, завостраны на канцы, прызначаны для змацоўвання чаго-н.

Забіваць цвікі ў дошку.

2. перан., чаго. Самае значнае, галоўнае (разм.).

Ц. праграмы.

Ц. сезону.

|| памянш. цвічо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

|| прым. цвіко́вы, -ая, -ае і цвіка́рны, -ая, -ае.

Цвіковая прамысловасць.

Цвікарны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гвозда́рный цвіка́рны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)